Wat zijn alternatieve productiekosten?

Productiekosten zijn een groep kosten, evenals financiële kosten die nodig zijn om een ​​product te maken. Wanneer de producent als gevolg van de verkoop van goederen geld ontvangt, moet een bepaald bedrag aan compensatie worden uitgegeven, het andere deel wordt winst.

Wat zijn alternatieve productiekosten?

Het grootste deel van de productiekosten is het gebruik van een bepaalde lijst van middelen voor de productie van goederen. Het moet duidelijk zijn dat middelen die op de ene plaats worden gebruikt, niet op een andere kunnen worden gebruikt. Het geld dat aan een pizzaoven wordt besteed, kan bijvoorbeeld niet worden besteed aan pizzaproducten. Dit soort hulpbronnen heeft eigenschappen zoals beperkt en zeldzaam.

Grof gezegd, als een hulpmiddel op een bepaald gebied begint te worden gebruikt, verliest het simpelweg het vermogen om in een ander activiteitsgebied te worden gebruikt.

Hieruit volgt dat aan het begin van de productie van bepaalde producten een volledige afwijzing van het gebruik van dezelfde middelen in een ander werkterrein vereist is.

Het zijn deze middelen die gewoonlijk "alternatieve productiekosten" worden genoemd. Het is belangrijk om hiermee rekening te houden bij de analyse van elk werk.

Alternatieve productiekosten worden gewoonlijk alle kosten voor de productie van een bepaald product genoemd, die kunnen worden geschat vanuit het oogpunt van de verloren mogelijkheid van hun gebruik in een ander gebied en voor een ander doel.

Alternatieve productiekosten omvatten:

1. De kosten van de gemiste kans om goederen en diensten te produceren.

2. Toegerekende kosten.

3. De kosten van afgewezen kansen.

Wat meestal is inbegrepen in alternatieve productiekosten

De alternatieve productiekosten worden gewoonlijk in geld uitgedrukt. Ze worden bepaald door het verschil tussen de winst die de organisatie zou kunnen behalen met het meest rationele gebruik van de beschikbare middelen en de daadwerkelijk ontvangen inkomsten.

Maar er zijn ook kosten die geen alternatieve kosten mogen worden genoemd. De kosten die de onderneming in onvoorwaardelijke volgorde maakt, kunnen geen alternatief worden genoemd. Deze kosten zijn inclusief het huren van een kamer, het betalen van belastingen en meer. Bij het nemen van beslissingen van economische aard worden dergelijke kosten niet geanalyseerd.

Wat zijn impliciete productiekosten?

Impliciete kosten van afgewezen kansen worden meestal alleen die productiekosten genoemd die eigendom zijn van de organisatie. Impliciete kosten zijn geen factureerbare kosten.

Dergelijke kosten kunnen worden gedefinieerd door de volgende concepten:

1. Winst die door de ondernemer wordt gedefinieerd als de minimumvergoeding die hem in een bepaald werkgebied kan brengen. Een voorbeeld. Een man houdt zich bezig met de verkoop van konijnenvlees. En hij is van mening dat de winst, die op het niveau staat van 16% van het bedrag dat hij in het productieproces heeft geïnvesteerd, normaal is. Maar als de constante winst als gevolg van de productie iets lager is, dan zal hij zijn kapitaal moeten overhevelen naar een nieuwe sfeer om later naar zijn mening de normale winst te ontvangen.

2. Financiën die een persoon zou kunnen ontvangen als hij de middelen die op de balans beschikbaar zijn, zou gebruiken in een ander, meer winstgevend gebied. Dit omvat ook het loon dat een persoon zou kunnen ontvangen tijdens zijn werk in een ander werkgebied.

3. Er is een wet voor de kosten van impliciete productie, waarvan de essentie is dat de kosten voor de eigenaar ook de winst kunnen zijn die hij zou kunnen krijgen door zijn kapitaal te definiëren voor een andere taak. Zo kan een persoon die over grond beschikt, zulke impliciete alternatieve kosten als huur hebben, mits hij de grond niet alleen heeft gebruikt en verhuurd.

Als u op de westerse economische theorie vertrouwt, blijkt dat de alternatieve productiekosten het inkomen van de ondernemer omvatten, dat wordt beschouwd als betaling voor risico's. Tegelijkertijd is deze vergoeding een beloning en een stimulans om hun activa in de vorm van financiering in de huidige onderneming te houden, zonder ze om te leiden naar een ander productieproces.

Wat zijn pure productiekosten?

Expliciete alternatieve productiekosten zijn het geld dat aan leveranciers is betaald voor het verstrekken van de noodzakelijke productiefactoren die nodig zijn om het proces als geheel en de tussenliggende stadia te organiseren.

In het bijzonder is het gebruikelijk om de volgende duidelijke productiekosten op te merken:

1. De kosten van eventuele transportkosten.

2. Betalingen die nodig zijn voor de aankoop of verhuur van een gebouw, machines, werktuigmachines, constructies en andere apparatuur die nodig is voor het creëren van goederen.

3. Salarissen van werknemers die betrokken zijn bij het productieproces.

4. Nutsbetalingen.

5. Betalingen voor de verwerving van middelen van leveranciers.

6. Betalingen aan banken en verzekeringsmaatschappijen voor het verlenen van hun diensten.

Wat is het verschil tussen economische kosten en boekhouding

Deze productiekosten, die onder meer bestaan ​​uit gemiddelde of normale winst, worden verschillende economische kosten genoemd. Dergelijke kosten zijn tijdelijk en worden, op basis van de moderne economische theorie, beschouwd als de kosten die worden gemaakt als de meest winstgevende economische beslissing wordt gekozen. Het blijkt dus dat dit precies het kenmerk is waar elke ondernemer naar moet streven. Maar doordat een dergelijk ideaal in de moderne praktijk moeilijk toegankelijk is, ziet het werkelijke beeld van de totale productiekosten er enigszins anders uit.

Het is belangrijk om te begrijpen dat economische kosten geen boekhouding zijn. Voor alle boekhoudkundige operaties wordt een indicator zoals de productiecapaciteitscurve gebruikt.

In de economische theorie worden de alternatieve productiekosten gebruikt, die verschillen van de boekhouding in de mogelijkheid om interne kosten te schatten.

Voor een illustratiever voorbeeld kunt u zich de productie van graan voorstellen. Een deel van het gewas moet door de producent worden achtergelaten om de plantage in de toekomst te kunnen zaaien. Het blijkt dus dat het door de onderneming geproduceerde graan door hem zal worden gebruikt voor zijn interne behoeften. En deze hoeveelheid graan wordt niet betaald.

Bij de boekhouding moeten interne kosten tegen kostprijs worden verantwoord. Maar als u de van de prijszijde ontvangen goederen beoordeelt, moeten deze graan- of andere vergelijkbare alternatieve productiekosten tegen marktwaarde worden geschat.