Wat is franchising

Franchising is een manier om een ​​bedrijf te ontwikkelen op basis van het "leasen" van een handelsmerk. Juridisch gezien is franchising een methode van complexe licentieverlening, wanneer de gebruiker naast een handelsmerk (of commerciële benaming) ook een licentie voor een complex van knowhow krijgt aangeboden.

Gebruiksaanwijzing

1

In franchiserelaties worden twee kanten onderscheiden: de franchisegever - degene die het handelsmerk levert en de franchisenemer - degene die het gaat gebruiken (de licentiekoper). De franchisenemer betaalt volgens de algemene regels voor het in licentie geven van intellectueel eigendom de franchisegever het bedrag dat in de overeenkomst is overeengekomen per keer, en ook - regelmatig - royalty's of royalty's voor het gebruik van het handelsmerk of de commerciële benaming.

2

Er zijn echter twee fundamentele verschillen tussen franchising en "gewone" licenties voor intellectuele eigendom. Ten eerste is de franchisenemer verplicht het merk te gebruiken op een door de franchisegever strikt voorgeschreven wijze. Tweede royalty's worden aan de franchisegever betaald, ongeacht de resultaten van de franchisenemer. Bekijk deze verschillen in meer detail.

3

In de regel wordt een franchiseschema (franchise) gebruikt om de zogenaamde "verkoopnetwerken" op te bouwen van producten die onder een handelsmerk of commerciële benaming zijn vervaardigd. In dit schema is de franchisegever de fabrikant van het product (meestal) en is de franchisenemer de verkoper. Het verschil met de "gebruikelijke" handelsovereenkomsten is dat de franchisegever de franchisenemer niet alleen verplicht de goederen te verkopen, maar ook de door hem ontwikkelde methoden van reclame, marketing, rapportage enz. Te gebruiken, dat wil zeggen technieken en knowhow, die het zogenaamde "bedrijfssysteem" vormen.

4

Bij het werken onder een franchiselicentie stemt de franchisenemer (verkoper) er in de regel mee in om regelmatig bepaalde volumes van het product van de fabrikant (franchisegever) te kopen voor latere verkoop. In dit geval heeft de franchisenemer niet het recht om zijn eigen detailhandelsprijzen voor het product vast te stellen, maar alleen in het door de franchisegever vastgestelde prijsbereik. In de regel bepaalt de franchisegever de normen voor het verkoopvolume in de overeenkomst, en ook, in het geval dat de franchisenemer de normen overschrijdt, het bonussysteem. Opgemerkt moet worden dat royalty's - regelmatige betalingen aan de franchisegever - geen "percentage van de tussenpersoon" zijn, maar betalingen voor het gebruik van intellectuele eigendom (in dit geval de knowhow).