Economische efficiëntie is een belangrijk kenmerk van productie

De meeste winst behalen met een maximaal gebruik van de beschikbare middelen en minimale kosten kenmerken de economische efficiëntie van de productie. Deze economische indicator kenmerkt de arbeidsproductiviteit en het nut van het gebruik van grondstoffen, materialen en productiecapaciteiten.

Tegenwoordig wordt de indicator van economische efficiëntie in de wereld in verschillende vormen uitgedrukt. Op productieniveau wordt deze indicator gedefinieerd als de winstgevendheid van de productie en op het niveau van de staat als nationale productieresultaten per tijdseenheid of arbeidseenheid.

Het kenmerk van economische efficiëntie is een vergelijking van productieresultaten met productiekosten. De productie-efficiëntie is onderverdeeld in verschillende typen naargelang de kenmerken ervan: door de gevolgen ervan - milieu, sociaal en economisch; op de plaats van effect - lokaal (kostenberekening) en nationaal economisch; per frequentie - eenmalig en geanimeerd. De combinatie van deze typen weerspiegelt de efficiëntie van de productie in één onderneming.

Vereiste kosten

Om het economische effect te verkrijgen zijn er noodzakelijke kosten, die in twee groepen zijn verdeeld. Lopende kosten in verband met de aankoop van grondstoffen voor productie, energiekosten, salarisadministratie en productverkoop. Eenmalige kosten omvatten investeringen in de ontwikkeling van werkkapitaal, die vervolgens dienen om de vaste activa van de organisatie bij te werken, innovatieve productietechnologieën, kapitaalconstructie, kredietverlening en de ontwikkeling van nieuwe activiteiten te introduceren.

Verbetering van de productie-efficiëntie: factoren

Bij de analyse van de effectiviteit van de organisatie moet rekening worden gehouden met factoren die de productie-efficiëntie kunnen verhogen. Deze factoren kunnen worden onderverdeeld in vectorrichtingen.

De eerste vector is een toename van het effectieve gebruik van middelen die beschikbaar zijn in de productie. De tweede is het stimuleren van werknemers om het percentage van de arbeidsproductiviteit te verhogen. De derde vector is de maximale mobilisatie van interne middelen van de onderneming. En de vierde is de constante monitoring en analyse van de bovenstaande factoren die van invloed zijn op de efficiënte werking van de onderneming.