Hoe de kosten van afgewerkte producten te berekenen

In de omstandigheden van hevige concurrentie die zich op de moderne markt ontwikkelt, wordt het voor bedrijven steeds moeilijker om hoge prijzen voor hun producten vast te stellen. Er is dus behoefte aan strikte controle van de kosten van gekochte grondstoffen om productieactiviteiten zo efficiënt mogelijk te plannen. Met goed beheer kan het bedrijf marges instellen op verkochte producten, wat in de totale verkoop voldoende winst zal opleveren, niet alleen om alle kosten te dekken, maar ook om nettowinst te behalen.

Handleiding

1

Bij de vorming van de productiekosten zijn verschillende soorten kosten betrokken, waarvan de opname in de uiteindelijke prijs van de goederen het mogelijk zal maken dergelijke marges vast te stellen zodat het bedrijf een nettowinst uit de verkoop kan ontvangen. Dit zijn betalingen aan leveranciers, douanerechten, rente aan intermediairs voor de aankoop van materialen, levering van materialen en andere kosten in verband met de aankoop van brongoederen en productie.

2

De kosten van de productie van goederen omvatten ook: betaling van arbeidsmiddelen (salarissen), natuurlijke hulpbronnen (water, land) en kosten voor de verkoop van goederen (reclame). De kosten worden gevormd voor de rapportageperiode, waarvoor alle bovengenoemde soorten kosten worden genomen. Afwikkelingsobjecten zijn beide afzonderlijke typen (categorieën) goederen en alle producten. De volgende methoden worden gebruikt om de kosten van afgewerkte producten te berekenen: normatief, proces, alternatief en aangepast.

3

De normatieve berekeningsmethode omvat de volgende acties: het berekenen van de kosten van elk product, het verwerken van wijzigingen in bestaande normen gedurende de rapportageperiode, het verwerken van alle kosten gedeeld door normatief en afgeweken van de norm, het vaststellen van de reden voor de afwijking van de norm, het berekenen van de totale productiekosten door de vermelde waarden op te tellen. Het normatieve kostenpakket wordt bij elke onderneming afzonderlijk vastgesteld en kan veranderen onder invloed van verschillende factoren (bijvoorbeeld prijswijzigingen voor materialen of aanpassing van apparatuur).

4

De kostenberekening achteraf wordt gebruikt bij ondernemingen die worden gekenmerkt door de massaproductie van een of twee soorten goederen en de afwezigheid van complexe technologische processen. Bij deze methode wordt direct rekening gehouden met de kosten van de hele partij goederen. Voor het gemak van tellen is alle productie onderverdeeld in processen, vandaar de naam.

5

Met de alternatieve berekeningsmethode wordt het productieproces verdeeld in fasen waarin tussenproducten (halffabrikaten) worden geretourneerd. Deze fasen worden herverdeling genoemd. Voor elke herverdeling worden de kosten berekend.

6

Een aangepaste factureringsmethode wordt gebruikt in de kostenberekening voor elke individuele bestelling. De productiekosten die in de bestelling zijn opgegeven, worden na voltooiing berekend. Ook inbegrepen in de berekening zijn indirecte kosten die ontstaan ​​wanneer de bestelde producten worden vervaardigd.