Masterclass: hoe de wasopbrengst te verviervoudigen

Wasbar en andere ideeën om sfeer te creëren en de juiste bezoekers te trekken.

Om in St. Petersburg een instelling te openen die zowel als bar als wasserette werkt, Alexei Lukyanov, destijds de algemeen directeur van het financiële bedrijf Yumis, besloot een Duitse vriend Anke Navottne dat te doen. Ze ontwierp het - voor de student van de Academie voor Kunst en Design van Zürich werd de bar "Laundry-40" een proefschrift. Meubels werden in opdracht doorzocht en besteld bij kunstenaars in St. Petersburg. Lukyanov bracht gebruikte wasmachines en drogers met de veerboot uit Duitsland, waar wasbars een bekend bedrijf zijn.

De kosten van het wassen van 150 roebel, drogen - 100 roebel. Direct brengt de was "slechts" een kwart van de opbrengst met "was" en bereikt 5-6 miljoen roebel per jaar. Maar juist de combinatie van wasgoed en bar in één ruimte beschouwt Lukyanov als een concurrentievoordeel: mond-tot-mondreclame is de beste reclame.

Onder de stamgasten zijn er veel muzikanten, dichters, studenten. "Onze klantenkring is de subculturele laag van St. Petersburg", beschrijft Lukyanov zijn bezoekers. Veel buitenlanders. Maar Lukyanov zelf in de "Wassen" is zeldzaam - na het verdedigen van zijn diploma Anke ging het echtpaar naar Berlijn, waar Alexey nu een nieuw bedrijf heeft - infographic studio.

Lukyanovs gids bij de opening van de wasbar was Anton Belyankin, de trendsetter voor dergelijke plaatsen in St. Petersburg als leider van de Two Airplanes-groep. Hij was de eerste die het modieuze Europese concept van het clubleven introduceerde. In 2003 opende hij met zijn vriendin, ook de Duitse Anna-Kristin Albers, de Dacha-bar volgens het principe van vergelijkbare Hamburgse bars in de kleine Dumskaya-straat, vertrekkend vanuit Nevsky.

Het principe van dergelijke staven is eenvoudig. In een klein gebied (tot 100 vierkante meter) moeten live-dj's spelen, mogen alleen alcohol en snacks worden verkocht. Maar het belangrijkste is gezichtsbeheersing, het houdt niet bij wie er gekleed is en hoe nuchter, maar zodat bezoekers geen problemen voor elkaar creëren en van hetzelfde culturele niveau zijn. Albers zelf beschreef het principe van haar vestiging als volgt: "Jassen worden niet van ons gestolen, aardige mensen verzamelen zich en verschonen de asbak niet na de eerste sigarettenpeuk."

Het lijkt erop dat de taak utopisch is. Speciaal voor Moskou. In de hoofdstad kunnen alleen de vuurtoren en John Donne de titel van dergelijke plaatsen opeisen. In Sint-Petersburg is dit het populairste barconcept geworden. Maar pas nadat Anton en Anna waren gescheiden. Anton opende letterlijk de "deur tot deur" met de "Cottage" bar "Fidel". Het is onwaarschijnlijk dat hun eigenaren wisten wat synergie is, maar dit is precies wat er is gebeurd. In een klein gebied tussen Nevsky Prospect en verschillende parallelle straten is hun aantal nu in de tientallen. En Dumskaya-straat werd een synoniem voor het clubleven in St. Petersburg.

Drie ervan zijn van Belyankin - hij compenseert de relatief lage omzet van één plaats door hun hoeveelheid. Nu is er onder de Petersburgse bars een wedstrijd van concepten. Dus dezelfde Albers, die al tien jaar in St. Petersburg woont, opende het zomercafé Dunes enkele jaren geleden op de binnenplaats van een van de huizen van het Konyushennaya-plein. Ze schonk strandzand in en zette zonnebedden neer. Omdat de belangrijkste bezoekers van dergelijke plaatsen 's nachts komen, moesten ze onder de maan zonnebaden.

Masterclass: hoe de wasopbrengst te verviervoudigen