De belangrijkste productiefactoren

Door materiële goederen te maken, handelt een persoon op natuurlijke objecten, geeft ze de gewenste vorm, waarna ze geschikt worden om aan de behoeften te voldoen. Hierbij worden mensen geholpen door een grote verscheidenheid aan elementen en omstandigheden die een doorslaggevend effect hebben op het eindresultaat. Deze voorwaarden hebben betrekking op productiefactoren.

Het concept van productiefactoren

De belangrijkste oorzaken van productieactiviteiten en de omstandigheden waaronder een economisch product ontstaat, worden productiefactoren genoemd. In zekere zin zijn ze de drijvende krachten van de productie, een integraal onderdeel van het productiepotentieel.

In het eenvoudigste geval worden productiefactoren opgevat als de triade "arbeid, land, kapitaal", die de arbeid en natuurlijke hulpbronnen belichaamt die betrokken zijn bij het creëren van het product. Onlangs werd ondernemerschap een van de belangrijkste factoren genoemd. Een dergelijke lijst is echter niet uitputtend.

In het marxisme omvatten de productievoorwaarden arbeid, het onderwerp en de arbeidsmiddelen, rekening houdend met persoonlijke en materiële factoren. De persoonlijke totaliteit van iemands werkcapaciteiten omvat persoonlijke. De marxistische methodologie rangschikt de materiële productiemiddelen in een complex systeem, waarin een speciale plaats wordt gegeven aan de organisatie van productie en technologie. Dit laatste verwijst naar de interactie tussen alle productiefactoren.

De belangrijkste productiefactoren in de marginale theorie:

• natuurlijke hulpbronnen;

• arbeid

• kapitaal;

• ondernemerschap;

• wetenschappelijke en technische factor.

Natuurlijke factor

De natuurlijke factor belichaamt de natuurlijke omstandigheden waarin productieprocessen plaatsvinden. Als bronnen van grondstoffen en energie worden veel gebruikte stoffen, mineralen, aarde, water, lucht, flora en fauna gebruikt. Omdat het een productiefactor is, staat de natuurlijke omgeving het gebruik van natuurlijke hulpbronnen toe die dienen als grondstoffen bij de vervaardiging van het product. Alle soorten materiële producten worden gemaakt op basis van dergelijke grondstoffen.

De energiebasis van productie is de aarde en de zon. Tegelijkertijd wordt de planeet een productielocatie waar de productiemiddelen worden geplaatst, waar arbeiders werken.

Een van de meest unieke bronnen op dit moment is land, omdat het aanbod beperkt is. Dit type materiële productievoorwaarden is een gebied met natuurlijke hulpbronnen en mineralen. Het nut van de grondbron wordt beoordeeld door zijn vermogen om geschikt te zijn voor landbouwarbeid en biologische reproductie.

De natuurlijke factor verschijnt in de triade als passieve component. Tijdens transformaties gaan natuurobjecten echter over in het belangrijkste productiemiddel en krijgen geleidelijk een actieve rol. In sommige factor-economische modellen wordt impliciet rekening gehouden met de natuurlijke factor, wat de mate van invloed op productieprocessen geenszins vermindert.

Arbeidsfactor

Arbeid wordt in een aantal productiefactoren gepresenteerd als een element dat is ontworpen om het productieproces te starten. Deze categorie wordt vertegenwoordigd door de arbeid van werknemers die rechtstreeks betrokken zijn bij het creëren van uitkeringen. Tegelijkertijd belichaamt het concept "arbeid" een divers aantal activiteiten die de productie aansturen en in alle stadia begeleiden. Arbeid bestaat uit de directe deelname van de mens aan de transformatie van hulpbronnen (energie, materie, informatie). Door fysieke en mentale inspanningen te leveren, dragen mensen bij aan het fabricageproces. Alle deelnemers brengen hun arbeid in het productieproces, elke vorm van arbeid heeft uiteindelijk invloed op het resultaat.

In macro-economische modellen die de hulpbronnenbenadering gebruiken, wordt bij het beschouwen van de belangrijkste productiefactoren vaak niet de arbeid als zodanig toegewezen, maar de arbeidsmiddelen, dat wil zeggen de gezonde bevolking of het totale aantal mensen dat zich bezighoudt met productieve activiteiten. Het is belangrijk om te begrijpen dat de factor arbeid onder meer tot uiting komt in de kwaliteit van de arbeid, in de doeltreffendheid ervan, in het arbeidsrendement.

Arbeid is de belangrijkste economische categorie, aangezien de kosten ervan de effectiviteit van de gevestigde productieorganisatie bepalen. Door arbeidsactiviteit beïnvloedt een persoon actief het onderwerp arbeid. De intensiteit van het arbeidsproces beïnvloedt de complexiteit en de hoeveelheid tijd die wordt besteed aan de fabricage van het product. Deze gegevens onthullen de problemen waarmee de productie wordt geconfronteerd.

De hoeveelheid arbeid bepaalt andere economische categorieën - werkloosheid en werkgelegenheid. De structuur van het personeelsbestand omvat alle mensen die op de een of andere manier deelnemen aan de productie in overeenstemming met hun arbeidsvaardigheden. Menselijke activiteit heeft een bijzonderheid: arbeid wordt door de jaren heen gevormd, het vereist voortdurende vernieuwing. Voor succesvol werk moet een werknemer nuttige vaardigheden behouden en altijd in een goede fysieke conditie zijn.

Kapitaal als productiefactor

Onder kapitaal verstaan ​​we de productiemiddelen, die betrokken zijn bij en rechtstreeks betrokken zijn bij de vervaardiging van een economisch product. Kapitaal kan in productieactiviteiten in allerlei vormen voorkomen; er kunnen verschillende manieren zijn om er verantwoording over af te leggen. Als menselijke arbeid slechts een voorwaarde voor productie schept, wordt kapitaal het doel, het doel en de bestaanswijze van de productieactiviteit. Daarom wordt kapitaal dat belangrijk is vaak boven arbeid gesteld.

Deze factor wordt uitgedrukt in zowel fysiek als monetair kapitaal. Fysiek kapitaal is het belangrijkste productiemiddel. Werkkapitaal wordt ook de belangrijkste materiële hulpbron en bron van activiteit voor de productie van een economisch product. Op de lange termijn omvat de factor investeringen.

Kortom, kapitaal verwijst naar elk type onroerend goed dat wordt gebruikt voor winst. Daartoe worden vanaf het moment dat de industriële samenleving verschijnt, daarin investeringen (kapitaalinvesteringen) op grote schaal gebruikt. In de materiële vorm worden de geïnvesteerde fondsen omgezet in vaste activa en worden ze factoren in het productieproces.

Volgens sommige economen komt het kapitaal na arbeid op de tweede plaats, naast andere voorwaarden voor het welslagen van de economische activiteit. De laatste tijd wordt steeds meer menselijk kapitaal toegewezen, inclusief de kennis, vaardigheden en beroepservaring die een werknemer daarin bezit. Andere onderzoekers achten het niet gepast om een ​​dergelijke categorie in te voeren, omdat de inhoud grotendeels wordt gedekt door de factor arbeid.

Ondernemerschap als productiefactor

Ondernemersactiviteit en initiatief hebben een gunstige invloed op de resultaten van productieactiviteiten. De moeilijkheid is om het effect van deze factor te kwantificeren. Het meten van zo'n effect is buitengewoon moeilijk. Daarom wordt deze factor in de regel uitsluitend beoordeeld op kwaliteit. De waarde van ondernemersactiviteit is dat het de arbeidsfactor verhoogt en verbetert.

Ondernemend vermogen bestaat uit het kunnen combineren van alle productiefactoren om een ​​product te creëren met maximale efficiëntie. Ondernemer zijn betekent:

• beslissingen kunnen nemen;

• redelijke risico's nemen;

• in staat zijn om werknemers te organiseren om taken te voltooien.

De belangrijkste productiefactoren en soorten inkomsten

Elk van de dominante productiefactoren creëert een bepaald type inkomen:

• arbeid komt overeen met lonen;

• grond - huur;

• eigen vermogen - rente;

• Ondernemerschap - winst.