Hoe naar olie op het land te zoeken

In vroegere tijden werd olie meestal gewonnen waar het beschikbaar was in de vorm van natuurlijke bronnen, die naar de oppervlakte kwamen door scheuren en fouten in rotsen. Tegen het midden van de 19e eeuw rees de vraag voor industriëlen: hoe te zoeken naar olie die zich buiten de plaatsen van directe toegang tot het oppervlak bevindt?

Op zoek naar olievelden

Aanvankelijk was land de ruimte voor het prospecteren en verkennen van olievelden. Het bleek dat koolwaterstofgrondstoffen worden gevonden waar sedimentair gesteente zich lange tijd heeft opgehoopt. Daarom werden krachtige lagen sedimentbedekking beschouwd als het belangrijkste teken bij het zoeken naar olie. Deze plaatsen zijn echter alleen rijk aan olie waar ze worden gevormd in de vorm van plooien en uit elkaar worden getrokken door de bewegingen van de aardkorst. De meest gunstige voor het zoeken naar olie bleken koepelvormige en zwellige fouten en bochten van de formaties.

Onderzoekers ontdekten vervolgens dat olie de voorkeur geeft aan poreuze, poreuze rotsen.

Zoekfase

"Jagen" naar ondergrondse olievelden kan een zeer duur plezier zijn. Om de kosten van zoekwerkzaamheden te verlagen, worden ze in twee fasen uitgevoerd.

De eerste fase omvat de directe zoektocht naar olie. Om te beginnen zijn experts op zoek naar zogenaamde "vallen", dat wil zeggen, ze bepalen de meest veelbelovende gebieden. Om dit te doen, worden bij het zoeken vanaf het aardoppervlak speciale apparaten gebruikt, die met seismische golven luisteren naar de dikte van de lagen van de planeet. Deze fase omvat geologische en geofysische studies, waarin putten worden geboord - referentie, verkennend en parametrisch.

Op basis van de verkregen gegevens worden kaarten getekend en worden delen van de aardkorst getekend. In deze diagrammen manifesteren zich formatiebochten. Wanneer, als resultaat van de voorlopige analyse, iets lijkt op een "val" van koolwaterstoffen, gaan specialisten door naar de volgende fase - onderzoek naar potentiële afzettingen.