De ontbindingsmethode: doelen, processen, structuur en typen

De ontledingsmethode is een manier om het oplossen van problemen van welk type dan ook te vereenvoudigen, op basis van hun gedetailleerde analyse en het opdelen van het proces in verschillende fasen. Meestal wordt de methode gebruikt in de analyse, economie, wiskunde en bij het uitvoeren van onderzoek.

De ontbindingsmethode is gebaseerd op logica en analyse van beschikbare gegevens. Een dergelijke benadering om de taken op te lossen, maakt het mogelijk om gelijke tred te houden met het moderne tempo van het leven, zaken te doen en zelfs gewone levensproblemen op te lossen - familie, budget, psychologisch. Bovendien wordt de techniek zelfs gebruikt door degenen die niet bekend zijn met de grondbeginselen ervan en het bestaan ​​ervan helemaal niet vermoeden, dat wil zeggen op een onderbewust niveau. Gedragstactieken opbouwen met collega's of familieleden, het kind helpen om een ​​moeilijk huiswerk te maken, rekening houdend met het dagschema en zijn toekomst als geheel, gebruiken we de ontbindingsmethode in een of andere manifestaties.

Wat is de ontbindingsmethode?

Eenvoudig gezegd is decompositie het opsplitsen van een enkele taak in kleinere taken, en hun consistente oplossing om een ​​antwoord op een vraag te krijgen of om een ​​bepaald, uiteindelijk doel te bereiken. De techniek is zo eenvoudig en ongecompliceerd mogelijk, het vereist geen bepaalde vaardigheden op een bepaald gebied en het kan worden gebruikt om een ​​doel te bereiken, zelfs als kennis en ervaring minimaal zijn.

Er zijn veel wetenschappelijke werken geschreven over de methode van ontbinding, de belangrijkste fasen, principes en toepassingsgebieden zijn gedefinieerd. In sommige gebieden is de techniek eenvoudig, uitgevoerd in 2-3 fasen en in sommige kan het lang duren en stap voor stap gaan, en nemen hele groepen specialisten en medewerkers deel aan het proces.

Door het ontbindingsproces kunt u iets vereenvoudigen zonder de integriteit ervan te schenden. De scheiding van activiteiten of taken heeft geen invloed op het belang van de verkregen componenten, maar vergemakkelijkt en vermindert soms de tijd die nodig is om het plan uit te voeren. Het aantal systemen om het doel (niveaus) te bereiken hangt af van de richting van de activiteit, de reikwijdte van de methode, het kennisniveau van de persoon die het probleem oplost.

Ondanks het feit dat deze methode al sinds de oudheid wordt gebruikt, werd deze pas in 1960 door de Amerikanen Danzing en Wulf in detail beschreven, gestructureerd en gepresenteerd in de vorm van wetenschappelijk werk. Ze ontwikkelden de methode-algoritmen, basisprincipes en generatiekolommen van de methode.

Principes en structuur van ontbinding

Om het maximale effect van de toepassing van ontbindingstechnieken te bereiken, moet het proces worden uitgevoerd volgens bepaalde principes (regels):

• de structurering van een taak of doel moet gebaseerd zijn op de eenvoud van hun analyse in fasen,

• subdoelen moeten zo worden gedefinieerd dat ze zo duidelijk mogelijk zijn voor degenen die ze zullen oplossen,

• nadat de eerste substructurele lijn van secundaire taken is gevormd, bepaalt de taakuitvoerder (die het oplost) of er nog een analyse van het doel nodig is - of er nog een fase nodig is of niet.

Bij het analyseren van het gestelde doel voor de gefaseerde stappen van het vinden van de optimale oplossing, kunnen er tegenstrijdigheden ontstaan ​​over de logica en eenheid van het gebouwde systeem. Ze kunnen ook worden onderverdeeld in verschillende stappen om de fout bij het oplossen van het probleem te elimineren. Een dergelijke benadering helpt niet alleen bij het vinden van het juiste antwoord, maar ook bij het bepalen van het pad van bedrijfsontwikkeling, het zoeken naar onderzoekspaden en hoofdoplossingen voor het optimaliseren van economische, sociale en psychologische problemen.

De structuur van de ontbindingsmethode bestaat uit het principe van de werking. Het meest recente (lagere) niveau is het eerste en daarmee begint de zoektocht naar een oplossing. De stappen worden opeenvolgend uitgevoerd, strikt volgens het geconstrueerde schema, en in de regel kost het proces om het doel te bereiken niet veel tijd. Bovendien is ontbinding het meest effectief in teamwerk, wanneer elk van de deelnemers een specifieke taak heeft.

Doelstellingen en soorten ontbinding

Meestal wordt de ontbindingsmethode in de moderne wereld gebruikt in het bedrijfsleven, en meer precies - in management, de wetenschap van management, administratie, leiderschap, optimalisatie van alle productie- en handelsprocessen. Deze methode van systematische data-analyse vindt plaats

• functioneel

• structureel

• object.

Bij functionele ontbinding wordt in de eerste fase een bepaald algoritme van acties ontwikkeld, waaronder het dataschema wordt aangepast. Deze methode is optimaal voor situaties waarin gegevens niet gestructureerd zijn, niet onderverdeeld in soorten en ondersoorten.

Bij structurele ontleding is de taak verdeeld in eenvoudige taken, waaruit een oplossingszoekplan wordt gevormd. Subtaken zijn gerangschikt in een hiërarchische tabel, waarbij de eenvoudigste van de oplossingen op de eerste plaats komt. Sommige kunnen alternatieven worden aangeboden - zoeken en toevoegen van informatie, het invoeren van nieuwe gegevens om het proces te optimaliseren.

Tijdens objectdecompositie is het proces onderverdeeld in onderwerpgebieden, functionele elementen die bepaalde gegevens (informatie) uitwisselen. Elk van de geselecteerde objecten heeft bepaalde kenmerken, is verantwoordelijk voor de overdracht of verzameling van hetzelfde type informatie. De staat van objecten met dit soort decompositie wordt gedrag genoemd, op basis waarvan een of andere beslissing wordt genomen over verdere acties, wordt het pad naar het doel bepaald.

Kenmerken van het structureren van het ontbindingsproces

Elk van deze soorten ontbindingstechnieken is gebaseerd op structurering. Bij het maken van een zoekplan voor de juiste oplossing voor een bepaalde taak, wordt aanbevolen om de principes te volgen:

• strikte naleving van het niveausysteem - wanneer het lagere niveau zich alleen onderwerpt aan wat erboven is en weinig logische verbindingen heeft met degenen die hoger zijn,

• de opdeling van een taak in verschillende subtaken wordt uitgevoerd volgens dezelfde kenmerken, en als een van de lagere structuren verschillende kenmerken heeft, moet het ook in verschillende worden verdeeld,

• alle gecreëerde subsystemen streven één doel na - ze maken 100% deel uit van de hoofdtaak en de subsecties in percentages moeten hun som zijn,

• diepte (het aantal niveaus van de structuur) wordt bepaald in de beginfase, er wordt een hiërarchische structuur samengesteld, het aantal niveaus, zodat u met hun aantal tegelijkertijd het hele systeem visueel kunt bedekken.

Voor de decompositiemethode worden soms termen gebruikt die niet kenmerkend zijn voor logica en analyse, bijvoorbeeld de boom van doelen en problemen, vergelijkbaar in structuur met de stamboom. Met deze methode van structureren kunt u taken en subtaken compact formuleren, alle niveaus in één vlak opslaan en de visualisatie ervan vergemakkelijken. In de beginfase wordt een boom van problemen gecreëerd en na analyse wordt een doelboom gevormd. Als resultaat blijft de structuur behouden en vindt elke subtaak zijn oplossing.